Afgelopen weekend stond er een interview met mij in het Algemeen Dagblad. Een interview over mijn fotografiehobby, en in het bijzonder mijn passie voor de 24 uur van Le Mans. Lees hieronder het interview:
Gorcumer Richard Kortland gaat op jacht naar de ultieme plaat langs het circuit van Le Mans
Richard Kortland (33) telt de dagen af: over acht weken staat hij met zijn camera in de hand langs het circuit van de 24 uur van Le Mans. Op jacht naar een topplaat.
Een monster met felgele ogen dat door een stortbui vliegt. Dat is de foto van Kortland die in het Musée des 24 Heures du Mans hangt. Al twee jaar. De Gorcumer won met dat werk de vijfde plaats in een competitie van de raceorganisatie. ,,Meer dan vijfduizend foto’s waren er ingestuurd. Ik kreeg bericht dat ik bij de laatste twintig zat.”
Kortland neemt een beslissing waarvan hij nu nog steeds een beetje spijt heeft. ,,Ik ben niet naar de prijsuitreiking gegaan. Het is toch 600 kilometer rijden. Achteraf hoorde ik via via dat als ik wel was gekomen ik mogelijk nog hoger was geëindigd. Een prijsuitreiking met een aanwezige winnaar is natuurlijk leuker.”
De foto van Kortland die in het museum hangt. © Richard Kortland
Die ervaring is een eyeopener. ,,In mijn omgeving hadden anderen al wel eens gezegd dat mijn racefoto’s meer waren dan kiekjes. Maar ja, zelf ben ik niet zo snel tevreden. Dus dat soort opmerkingen schuif je ter zijde. Maar toen een organisatie van een race me vroeg of ik wilde komen fotograferen, werd het moeilijk om die complimenten niet serieus te nemen.”
Vak apart
Fotograferen op een racecircuit is volgens Kortland een vak apart. ,,In meer dan één opzicht: in mijn geval is het om te beginnen een echte passie. Eentje die ik deel met mijn vader, want ook hij is een echte raceliefhebber. We gaan al jaren samen naar Le Mans.”
Kortland werd bijna op het circuit geboren. ,,Ik was zes dagen oud toen ik met mijn ouders naar een motorcircuit ging. Mijn vader – en mijn opa – zijn motorcoureurs geweest. Op amateurniveau, maar wel vol overgave. Totdat mijn vader na de zoveelste blessure moest stoppen. Ik was toen een jaar of vijf, zes. Motorsport was toen een paar jaar een verboden onderwerp.”
Snelle auto, snelle camera
Maar al snel kwam het kijken naar de racesport om de hoek kijken. En de stap van kijken naar fotograferen was snel gezet. ,,Ik ben met mijn vader in 2008 voor het eerst naar de 24 uur van Le Mans gegaan. Dat was ook de periode waarin betere en snellere digitale camera’s op de markt kwamen. Want bij het fotograferen van zo’n snelle auto heb je ook een snelle camera nodig. Maar dan blijft het nog moeilijk. Op mijn foto’s moet je kunnen zien dat de auto in beweging is. Een auto met stilstaande wielen staat voor hetzelfde geld ook gewoon echt stil.”
Een extra uitdaging op Le Mans is het fotograferen vanaf de publieke tribunes. ,,Er zit altijd wel een hek in de weg. Je wordt vanzelf creatief. We hebben er inmiddels een sport van gemaakt om tijdens de voorbereidingen van de race op plekken te komen waar we eigenlijk niet horen te zijn. Er is altijd wel een gaatje te vinden waardoor ik bijvoorbeeld met mijn neus boven op het oefenen voor het tanken heb gestaan. Dat levert mooi beeld op.”
De Nederlandse coureur Renger van der Zande (midden) signeert het fotoboek van Kortland (rechts)
Kortland legt alle raceauto’s vast. Dat zijn er zestig in totaal. Ze worden bestuurd door meerdere coureurs, want bij de 24 uur van Le Mans gaat het erom dat de wagens zo veel mogelijk rondes maken op het circuit. Vorig jaar reed de winnaar er 388, goed voor bijna 5300 kilometer. ,,Ik heb een website waarop ik mijn foto’s plaats. Ik maak van elke race ook een boek. Het jaar erop laat ik coureurs er hun handtekening in zetten.”
Acteur
Zo heeft hij de handtekening van Patrick Dempsey, de Amerikaanse acteur die vooral bekend is door zijn rol in Grey’s Anatomy als neurochirurg Derek Shepherd. ,,Voor mij was hij een coureur. Ik had geen idee dat hij een bekend acteur was. Maar bij zijn signeersessie wemelde het van de dolenthousiaste vrouwen. Toen heb ik bij het thuisfront geïnformeerd of zij wisten waarom…”
Het zijn niet de handtekeningen van coureurs of het vastleggen van specifieke auto’s die op de ultieme wensenlijst van Kortland staan. ,,Nee, een persplaats langs het circuit. Dat is mijn droom. Geen hekken en vrij zicht. De klok rond kunnen fotograferen terwijl het licht steeds verandert. En dan weer zo’n topplaat maken.”
Leave a Reply